چگونگی عملکرد پکیج های چگالش

پکیج های چگالشی (condansing boiler) با نام بویلر های چگالشی نیز نامیده می شوند.

این پکیج ها یکی از جدیدترین سیستم های گرمایشی می باشند.

این نوع بویلرها راندمان بالایی دارند.(معمولا بیش از 90 %)

پکیج های چگالشی به گونه ای ست که از انرژی دود حاصل از احتراق جهت پیش گرمایش آب سرد ورودی به پکیج استفاده می کند.

این پکیج ها  هم با گاز و گاوئیل میتوانند کار کنند.

و به این دلیل که بخار آب تولید شده را به مایع تبدیل می کند(میعان) به آنها پکیج چگالشی می گویند .

به عبارت دیگر در زمان سوختن گاز حدود 14 برابر حجمی گاز ورودی به مشعل ، هوا وارد سیستم می شود.

این هوای ورودی به پکیج چگالشی دارای میزانی رطوبت (آب) است.

رطوبت موجود در هوای دستگاه پس از گرفتن گرما از مشعل به بخار تبدیل می شود .

پس از اینکه از داخل پکیج چگالشی گذشت به دودکش می رسد. دمای دود در دودکش به حدود 100 درجه سانتی گراد می رسد.

اگر از این گرما برای پیش گرمایش آب مصرفی مورد نیاز استفاده شود ، می توان دمای دود را حتی از این هم پایین تر آورد.

این زمانی است که بخار آب تشکیل شده در ورودی پکیج میعان شده و حرارتی را در مشعل کسب کرده است به آب اطراف لوله های دودکش انتقال می دهد.

به این ترتیب می توان مقداری از انرژی معمولی را که از دودکش تلف می شود بازیابی نمود .

در هنگام سوختن گاز یا گازوئیل  آب و دی اکسید کربن تولید می شود.

در پکیج های قدیی این گاز ها با دمای بالا (حدود 150 درجه سانتی گراد) از دودکش خارج می شود .

آب در این دما به حالت بخار است و این بخار وارد اتمسفر می گردد .

این امر تقریبا تمامی حرارت تولید شده توسط سوخت را هدر می دهد. همچنین با وارد شدن این بخار به اتمسفر که خود از گازهای گلخانه ای محسوب می شود، موجب گرم شدن کره ی زمین می گردد و اثرات مخرب زیست محیطی به دنبال دارد.

پکیج چگالشی در تبادل حرارتی بسیار کارامد است زیرا می تواند حداکثر گرمای سوخت را استخراج کند.

در نتیجه گازهای خروجی درجه حرارتی بین 40 تا 70 درجه سانتی گراد خواهند داشت.

این درجه حرارت به مراتب پایینتر از گازهای خروجی پکیج های قدیمی است.

در این دما بخار آب تولید شده در فرایند سوخت به فاز مایع می رود و انرژی بیشتری بازیافت می شود.

پکیج های غیر چگالشی زمانی که به حرارت نیاز داشتند روشن شده و در زمان عدم نیاز خاموش می شوند.

یعنی چرخه ی ثابت سرما و گرما ندارند. در حالی که سیستم های جدید چگالشی این گونه نیستند.

به صورت خودکار با افزایش یا کاهش شعله گرمای خروجی خود را کنترل می کند.

در زمستان که  دما معمولا صفر یا زیر صفر درجه سانتی گراد می باشد بیشترین انرژی گرمایی برای محیط مورد نیاز می باشد.

در این زمان بویلرها ( پکیج های چگالشی) باید آب 80 درجه سانتی گراد را به رادیاتورهای محل مصرف بفرستد.

اگرچه متوسط دما در فصول سرد حدود 8 درجه سانتی گراد است بنابر این سیستم گرمایش همیشه در بار ماکزیمم نمی باشد.

در واقع در اکثر سیستم های گرمایشی کمتر از 60% بار ماکزیمم نیاز است .

پکیج های چگالشی به خوبی میتوانند این گونه تغییرات آب و هوایی را با تغییر دماهای مختلف آب سیرکوله در سیستم گرمایش جبران کند.

برای انجام این عمل یک سنسور مخصوص دما در روی سیستم نصب می گردد . این سنسور راندمان سیستم را به مقدار چشمگیری بالا می برد .

هرچه دمای آب سیستم پایینتر باشد . راندمان بالاتر خواهد بود.